دومین کنفرانس استراتژی‌ها و تکنیک‌های کشف و حل مسأله با فاصله ۵ سال از برگزاری کنفرانس اول، روزهای چهارشنبه و پنج‌شنبه۳و ۴ اسفند ۱۳۹۰ با حضور ۲۵۰ علاقه‌مند به چیستی و چگونگی کشف و حل مسأله در تهران برگزار شد. مدیران و کارشناسان سازمان‌ها، اعضای هیأت علمی دانشگاه‌ها و دانشجویان در این رخداد علمی شرکت […]
دومین کنفرانس استراتژی‌ها و تکنیک‌های کشف و حل مسأله با فاصله ۵ سال از برگزاری کنفرانس اول، روزهای چهارشنبه و پنج‌شنبه۳و ۴ اسفند ۱۳۹۰ با حضور ۲۵۰ علاقه‌مند به چیستی و چگونگی کشف و حل مسأله در تهران برگزار شد. مدیران و کارشناسان سازمان‌ها، اعضای هیأت علمی دانشگاه‌ها و دانشجویان در این رخداد علمی شرکت داشتند.
اگر بخواهیم دلایل و تاریخچه برگزاری این کنفرانس را مرور کنیم، باید گفت کنفرانس اول با درایت و همت پروفسور محمدحسین سلیمی‌نمین در سال ۱۳۸۵ ـ در حالی که ایشان با بیماری سرطان مبارزه می‌کردند ـ برگزار شد. سفر آخرت پروفسور سلیمی در دی‌ماه سال ۱۳۸۶ مانع از آن شد که کنفرانس دوم در سال بعد از اولین نوبت برگزاری آن، اجرایی شود.
دبیرخانه دایمی کنفرانس، سال‌های ۱۳۸۷، ۱۳۸۸ و ۱۳۸۹ را سال‌های تدارک و آماده‌سازی شرایط برگزاری کنفرانس دوم تعریف کرد. از این‌رو، سال ۱۳۸۷، به بهانه یادمان پروفسور سلیمی، در دانشگاه صنعتی امیرکبیر همایشی با موضوع «نوآوری» با همت هیأت‌رییسه این دانشگاه برگزار شد. بعد از ظهر روز ۵ دی‌ماه سال ۱۳۸۸ نیز با برنامه‌ریزی دبیرخانه کنفرانس و میزبانی دانشگاه صنعتی امیرکبیر، همایش «جایگاه اثبات نوآوری در نظام ملی نوآوری» میزبان علاقه‌مندان بود. ۲۹ دی ماه سال ۱۳۸۹ دبیرخانه، همایش «بهره‌گیری از دانش نوآوری نظام‌یافته در پیشبرد اهداف نقشه جامع علمی کشور» را این‌بار به میزبانی دانشگاه علم و صنعت ایران، از ساعت ۱۳:۳۰ تا ۱۸:۰۰ برگزار کرد. در نبود پروفسور محمدحسین سلیمی این سؤال از همکاران او در دبیرخانه پرسیده می‌شد که «چه کسی سکان‌دار این جریان علمی در کشور خواهد شد؟». در پی تکرار این پرسش، در مسیر همراهی سازمان‌ها و جامعه علمی کشور با این حرکت علمی تردیدهایی بروز یافت.
در یک نگاه کلی در دوره سال‌های ۱۳۸۷ تا ۱۳۸۹، انجام پروژه‌های موفق کشف و حل مسأله در سازمان‌ها و صنایع ایرانی اولویت یافت. با این وصف و به مدد بهره‌گیری شایسته از نوآوری نظام‌یافته و همچنین تدوین آیین‌نامه کنفرانس و جشنواره‌های مرتبط با آن در سال‌های آینده، زمینه‌سازی برای ایجاد فضای اعتماد مجدد به دبیرخانه کنفرانس ایجاد شد.
برگزاری دومین کنفرانس از زمستان ۱۳۸۹ در دبیرخانه کنفرانس تصمیم‌گیری شد. پس از اعلام علاقه و موافقت آقای دکتر علیرضا علی‌احمدی برای پذیرش مسوولیت ریاست کنفرانس، تلاش شد تا کنفرانس از پشتوانه علمی دانشگاه‌های «علم و صنعت ایران» و «صنعتی امیرکبیر»، بهره‌مند شود. با انجام توافق‌های اولیه با این دو دانشگاه، فعال‌سازی ۲ رکن کمیته علمی و شورای سیاست‌گذاری رشد نوآوری، نیز آغاز شد. کنفرانس دوم در حالی برگزار گردید که ۴۲ عضو هیأت علمی و متخصص صنعتی در داخل کشور و ۹ عضو هیأت علمی و متخصص حرفه‌ای بین‌المللی TRIZ کمیته علمی آن را همراهی می‌کردند. در مجموع ۲۷ نفر از مدیران و کارشناسان دولتی از ۱۸ وزارتخانه و سازمان دولتی نیز دعوت کنفرانس برای عضویت در کمیته سیاست‌گذاری رشد نوآوری را در طی ۴ ماه اطلاع‌رسانی و پیگیری مداوم، پذیرفتند […]
