روایت زیر بخشی از مصاحبه ای است که در سال ۱۳۷۹ انجام شده است، در این مصاحبه دکتر شفیعا و مهندس شجاعی از مسولین وقت انجمن مهندسی صنایع، هر یک روایتی دارند از تشکیل انجمن مهندسی صنایع ایران.[…]
روایت زیر بخشی از مصاحبه ای است که در سال 1379 انجام شده است، در این مصاحبه دکتر شفیعا و مهندس شجاعی از مسولین وقت انجمن مهندسی صنایع، هر یک روایتی دارند از تشکیل انجمن مهندسی صنایع ایران.
دکتر شفیعا :
حدود ده الی یازده سال پیش، در جمع استادان دانشگاه علم و صنعت، امیرکبیر و شریف و تا حدودی تربیت مدرس، تشکلی به وجود آمد و طی جلساتی که برگزار می شد این موضوع را دنبال می کردیم که باید ارتباطی بین آموخته های مهندسی صنایع و کاربردهای این رشته در بازار کار، پدید آید تا از آن رهگذر شاهد ارتقای این نوع کارایی ها باشیم در همین راستا آیین نامه هایی نیز تدوین شد اما طی اقدامات قانونی مربوط با چهار چوب های محدودیتی خاصی مواجه شدیم و همین امر موضوع را به تعویق انداخت لیکن عشق و علاقه دوستان با انتشار نشریه و ایجاد انگیزه برای سایر علاقه مندان تداوم یافت و من جمله جامعه قالب سازان و یا جامعه ریخته گران را به فکر سازماندهی تازه ای واداشت.
در گام های بعدی دانشجویان مهندسی صنایع کار را دنبال کردند و تشکلی را بین چند دانشگاه پایتخت راه انداختند و با انتشار خبرنامه و غیره مساله مورد بحث را زنده نگه داشتند تا آن که دوباره اساتید گرد هم آمدند ولی سریعتر از سابقه قبلی متوقف شدند ! زیرا عملا در مسیر اخذ مجوزهای لازم به بن بست رسیدند. می رسیم به قدم سوم، که این بار حدود پانزده دانشگاه در کل ایران به صورت زنجیره ای به هم متصل شدند و اخبار مربوط به تغییرات بازار کار مهندسی صنایع را دهان به دهان منتقل نمودند اما بحرانی که پیش روی بود این بود که بازار کار ما، وجود فارغ التحصیلان مهندسی صنایع را دریافت می نمود لیکن ذهنیت حاکم، بهره از مهندسی مکانیک بود.
به هر حال ما سعی داشتیم ثابت کنیم که توانایی برنامه ریزی داریم و می توانیم سیستم بدهیم و به این ترتیب صنعتگران رفته رفته با مهندسی صنایع آشنا شدند و این ماجرا طی این دوره بیست ساله ( از سال 52 تا 72) اتفاق افتاد، البته نقش نشریات تخصصی را نیز نباید از یاد برد، نشریاتی همچون « صنعت بهتر»،« بهره وری»، «آموزش برتر» و خصوصا «روش»، بستر چنین تشکلی را بسیار راحت تر نمودند و در این مقطع ما از فضای جدید مملکت حسن استفاده را کردیم و ارتباطمان با مسئولین مملکتی به مراتب ساده تر و نتیجه بخش تر شد در همین زمینه در سال 78 از دانشگاه ها دعوت به عمل آمد تا نتایج قبلی را به صورت منسجم شکل دهند و استقبال خوبی هم از این دعوت صورت پذیرفت و با انتخاب عده ای مطابق آرا این وظیفه تعیین شد که مقدمات اولیه تشکیل انجمن مهندسی صنایع ایران تدوین گردد و آیین نامه ها نیز به رشته تحریر در آمد و خطوط فکری کار مشخص گشت و … رسیدیم به مجمع عمومی آبان 78 در دانشگاه تربیت مدرس با شرکت علاقه مندان و دست اندرکاران و انتخاب اعضای رسمی انجمن، تا این مهم به سامان برسد.
مهندس شجاعی :
این حرکت با همراهی حدود پانزده تن از دانشجویان دانشگاه های تهران در دی ماه 1376 آغاز شد و با توجه به پیشینه ناموفق چندین حرکت دیگر برای رسیدن به انجمن مهندسی صنایع ایران توسط افراد مختلف در دوره های گذشته تمامی تلاش جمع آن بود که منسجم با فکر و با برنامه حرکت کنند و به همین منظور با مدنظر قراردادن سوابق و فعالیت های دیگر انجمن ها روی یک طرح پنج ساله کار کردیم، شروع کار با برگزاری گردهمایی بود (اوایل هر ماه یک بار و بعدها هر دو ماه یکبار) که مجموعا 14 گردهمایی در دانشگاه های تهران و نمایشگاه بین المللی برگزار نمودیم و چهار گردهمایی نیز در شهرستان ها داشتیم و چون انجمن رسما تشکیل نشده بود،
این جمع را با عنوان « کانون دانشجویان مهندسی صنایع ایران» که در حال حاضر کمیته دانشجویی انجمن است، معرفی کردیم و این حرکت که با هدف ارتباط علمی و فرهنگی بین دانشکده های مهندسی صنایع در سراسر کشور آغاز شده بود با استقبال ویژه ای به ویژه در شهرستان ها مواجه شد و ما را به استمرار حرکت مصمم تر کرد. کانون فعالیت خود را به سه بخش تقسیم کرد، بخش اول را به دانشجویان اختصاص دادیم تا بتوانیم با آن ها ارتباط داشته و تشکل منسجمی تشکیل دهیم و از این طریق حمایت استادان جلب شود و به همین منظور در کلیه دانشکده های مهندسی صنایع رابطی انتخاب کردیم و همچنین خبرنامه هم تدارک دیدیم تا با دانشجویان ارتباط خود را حفظ کنیم در گام بعدی به سراغ استادان رفتیم که خوشبختانه استقبال بسیار خوب آن ها و وجود امضای بیش از 60 استاد از سراسر کشور در پای اساسنامه در نهایت به تاسیس انجمن مهندسی صنایع ایران انجامید.
این مصاحبه در شهریور ماه 79 در شماره 59 مجله وزین روش به چاپ رسیده است.